Dit zijn de clubs waar Feyenoord tegen speelde. Eerst twee voorrondes, daarna met drie andere ploegen samen in een groep, een play-off, en dan drie "finales" totdat de echte finale zou komen. Negen keer twee wedstrijden tegen in totaal acht tegenstanders en dan die en finale. Cyriel Dessers werd topscorer, met tien doelpunten.
De dubbele ontmoeting met FC Drita laat zich samenvatten in het woord "moeizaam". De uitwedstrijd in Pristina bleef zonder doelpunten. Thuis leek dat snel goed te komen, omdat Guus Til al na zeven minuten scoorde. Maar toen viel er een tegentreffer. En nog eentje. En stond het na ruim een kwartier domweg 1-2. Pas halverwege de tweede helft maakte Til zijn tweede. Die werd gevierd alsof het de winnende was, maar de 3-2 viel pas in de laatste minuut. De derde van Guus Til.
De wedstrijden tegen FC Luzern werden zowel uit als thuis met 3-0 gewonnen. Twee comforabele overwinningen en geen enkel tegendoelpunt. In beide gevallen ook nog eens met een vroeg doelpunt, in de negende minuut. In de uitwedstrijd was het twee keer Til en daarna Sinisterra. Thuis eerst tweemaal Jahanbakhsh en opnieuw Sinisterra.
IF Elfsborg zou tot aan de finale de enige ploeg zijn van wie Feyenoord een wedstrijd verloor. Nadat er thuis maar liefst 5-0 geworden was, werd het in Zweden 3-1. Het vervelende van die return was dat er vlak voor en vlak na rust een goal tegen moest worden geïncasseerd. Op zich was 2-0 verliezen niet funest. Maar wie zegt dat ze er niet nog drie gaan maken?
Ook tegen Maccabi Haifa begon Feyenoord met een doelpuntloze uitwedstrijd. Op zich niet erg, maar je zou tegen de zwakst geachte tegenstander wat meer verwachten. Het was de eerste wedstrijd in de groepsfase, en ook de laatste zou tegen deze ploeg zijn. Nadat Feyenoord zich al geplaatst had, werd er in Rotterdam nog ten overvloede met 2-1 gewonnen.
Er was op reis naar Tirana één hobbel die maar liefst vier keer in de weg zat. Slavia Praag zat in dezelfde groep en werd daar tweede. Vervolgens was er in de kwartfinale een nieuwe ontmoeting. Twee keer werd het gelijkspel en twee keer won Feyenoord. Het gelijkspel in de groepsfase voelde als winst, toen Dessers drie minuten in blessuretijd de 2-2 maakte. Thuis was dat een ander verhaal. Toen werd het in de slotminuut 3-3, na een voorsprong. Dankzij de uit-uitslag van 1-3 kwam het allemaal toch nog goed.
De uitwedstrijd in Berlijn begon tamelijk voorspoedig, omdat Luis Sinisterra na een kwartier scoorde. Maar de tegentreffer na ruim veertig minuten spelen maakte dat er toch de spelers met een gelijkspel de rust in gingen. Halverwege de tweede helft scoorde Cyriel Dessers. De frustraties van de tegenstander bleken aan het einde van de wedstrijd, toen er opeens twee man van het veld moest.
Net als tegen Luzern werd er ook van Partizan twee keer gewonnen. Eerst in de achtste finales uit, met 2-5. Vijf doelpunten in een Europese uitwedstrijd, en dan ook nog eens na de groepsfase. Terwijl er in Rotterdam met twee punten verschil verloren mocht worden, werd het daar 3-1 na een 1-0 die vlak voor rust viel. Een opgetelde score van 8-3 was riant te noemen.
De halve finales werden gespeeld tegen Olympique Marseille. Een tegenstander van formaat, die eerst naar Rotterdam kwam. Daar werd het in de 18e minuut 1-0 en vlak daarna 2-0. Op rozen, zou je zeggen... Maar nog voor rust was het weer gelijk. En konden we opnieuw beginnen. De tweede helft opende zeer verrassend. Knullig rondspelen na de aftrap werd al na negen seconden afgestraft door Cyriel Dessers. Die 3-2 bleef staan. De return werd tegenhouden en billenknijpen. Het bleek 0-0. Finale in Tirana!
De finale in Tirana, tegen AS Roma, had de bekroning moeten zijn op een Europees avontuur, maar het pakte anders uit. De 1-0 viel al in de eerste helft, en Feyenoord was niet helemaal zichzelf. Na de rust gingen de mannen vol voor de gelijkmaker, wat al heel snel tot twee ballen tegen de paal leidde. Maar het forceren van een gelijkmaker lukte niet.